Gisteren werd ik even terug gekatapulteerd in de tijd…

Tijdens een natuurcoaching zaten we langs het water...In stilte...

Lieve "wie ik was",

Net zoals het kleine zaadje dat met de juiste voedingsbodem en liefde zijn eerste licht mag zien, ontplooien zij die er klaar voor zijn om de weg te openen naar hun innerlijke zelf...Ieder op een eigen tempo, ieder op een eigen manier en ieder uniek wat voor hem of haar past en goed voelt...Ieder stuk voor stuk moedig...krachtig...omdat ze de confrontatie met zichzelf aan durven gaan...Om oude patronen te doorbreken en een oude rugzak lichter te maken...Zodat deze opnieuw gevuld mag worden met mooie en positieve dingen die je sterk en krachtig in het leven zetten...En een klein zaadje, verstrengeld in een wirwar van gevoelens, zijn weg mag vinden en verder mag uitgroeien tot iets moois, kwetsbaar maar krachtig...